|
|
Γεννήθηκε το 1973 στον Άγιο Δημήτριο Λήμνου.
Κατά πως λεει κι ο ίδιος τα πρώτα του μουσικά ακούσματα από μωρό, καθώς και των άλλων παιδιών της οικογενείας, ήταν σε δρόμο …χιτζάζ (!), όπως το νανούρισμα της μάνας του «Έλα Χριστέ στο στόμα μου». Κατά την βυζαντινή ορολογία «τονισμένο στον Πλάγιο του Δευτέρου ήχο της σκληρής χρωματικής χρόας» όπως αναφέρεται στο βιβλίο «Δημώδη Άσματα Ρεϊς-Ντερέ» όπου και συμπεριλαμβάνεται το συγκεκριμένο άσμα στον ένθετο δίσκο.
Δεν είναι λοιπόν τυχαία η προς Ανατολάς προσανατολισμένη κατοπινή μουσική του πορεία.
Πριν συμπληρώσει τον πρώτο χρόνο της ηλικίας του, η οικογένεια μετακομίζει στην Μύρινα, κάτι που μάλλον προκαθόρισε και το μέλλων του.
Ανήσυχος χαρακτήρας από μικρός – "διάολος" κατά την έκφραση του πατέρα του. Συνεχώς έκανε αταξίες!
Στα οχτώ του χρόνια κάνει μια πράξη που εντυπωσιάζει. Βρίσκει στο πάρκο του Ανδρωνίου και παραδίδει, χωρίς δεύτερη σκέψη, στο αστυνομικό τμήμα, το ποσό των τριών χιλιάδων τετρακοσίων δραχμών. Πράξη που μαρτυρά το ποιόν του οικογενειακού περιβάλλοντος μέσα στο οποίο διαπαιδαγωγήθηκε. Ακόμα σώζεται η απόδειξη που εξέδωσε τότε η αστυνομία.
Εκείνη την εποχή γράφεται στην Φιλαρμονική Μύρινας όπου μαθαίνει τρομπέτα. Από τότε φαίνεται πως η τύχη το ΄θελε να γεννηθεί ένας έρωτας που θα κρατήσει για πολύ. Αφού τελειώνει το Λύκειο Μυρινας, μετακομίζει στην Αθήνα, για να εμπλουτίσει και συστηματοποιήσει τις γνώσεις του στην μουσική, σπουδάζοντας Αρμονία και Αντίστιξη. Σ΄ αυτή του την απόφαση να αφιερώσει την ζωή του στην μουσική συνέβαλε και η μουσικοδιδάσκαλος κ. Γουρουντή. Έχει ήδη αρχίσει να εμφανίζεται με τους γονείς του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, τραγουδώντας, παίζοντας ταψί και συντονίζοντας την παρουσίαση των τραγουδιών του Ρεϊσντερέ, τα οποία με αγάπη αλλά και κόπο, υπομονή και επιμονή είχαν συλλέξει ο πατέρας και η μητέρα του. Η συμβολή του Δημήτρη σ΄ αυτήν τη προσπάθεια ήταν καθοριστική. Διότι κατά την έκφραση του πατέρα του τα τραγούδια «...δεν είχαν σειρά και άκρια...» Ο Δημήτρης λοιπόν τα έβαλε σε μια «σειρά και άκρια». Αρκετές είναι οι ανέκδοτες αριστουργηματικές συνθέσεις του Δημήτρη Μαυράκη, σε παραδοσιακό /και όχι μόνο/ ύφος, εκ των οποίων ξεχωρίζει το «Ήλιε μου της Ανατολής» που μόνο το κοινό στις συναυλίες της οικογένειας είναι σε θέση να απολαύσει!
Μ΄ αυτό γίνεται κατανοητό ότι η παραδοσιακή μας μουσική είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που συνεχίζει να δημιουργεί, κόντρα στο κατεστημένο της λογικής του conveyer, χρησιμοποιώντας την μηχανή /ηλεκτρονικό υπολογιστή/ αντί της ψυχής, για δημιουργία ψυχικών απολαύσεων. Σήμερα έχει αναλάβει τα ινία της φιλαρμονικής Μυρινας Λήμνου (πιστός στον παλιό του έρωτα) και της νεοσυσταθείσης φιλαρμονικής του δήμου Νέας Κουταλης με έδρα τον Κοντιά Λήμνου ως υπεύθυνος δάσκαλος. Επίσης παραδίδει μαθήματα για μπουζούκι, κιθάρα, keyboard κ. α. σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείογένειας Σωτ. Μαυράκη, οι οποίες θα ήταν μάλλον αδύνατον να πραγματοποιούνται χωρίς αυτόν.
Όμως εκτός της επιμέλειας των ήδη υπαρχόντων μελωδιών, συμπλήρωσε το παζελ με δικές του συνθέσεις, διατηρώντας το συγκεκριμένο παραδοσιακό ύφος, πάνω σε στίχους που ήδη υπήρχαν στην συλλογή της οικογενείας.
Μερικές απ΄ αυτές συμπεριλήφθηκαν στην αφιερωματική έκδοση του ΚΑΛΜΕ. Πρόκειται για τα τραγούδια του κυρίως ψηφιακού δίσκου, το Νο 3 - «Νύφη μου σου το φέρανε» και Νο 11 - «Κεμάλ», καθώς και απ΄ το δίσκο που συνοδεύει το βιβλίο το Νο 35 - «Ένα Σαββάτο βράδυ» /το midi που ακούγεται/.
 |
 | 
|
